Praktyczna psychogeriatria: rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach psychicznych u chorych w wieku podeszłym
Tytuł: Praktyczna psychogeriatria: rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach psychicznych u chorych w wieku podeszłym
Autor/redaktor: Tomasz Sobów
Rok: 2010
Stron: 364
Oprawa: twarda
ISBN: 978-83-62182-08-4
Praktyczna psychogeriatria...autorstwa Tomasza Sobowa – naukowca i doświadczonego klinicysty – to kompendium, podanej
w sposób pragmatyczny, fachowej wiedzy z dziedziny psychiatrii wieku podeszłego, które ani pod względem kompleksowości podejścia do tematu, ani formalnych rozmiarów nie ma poprzednika w polskim piśmiennictwie.
Monografia nie ma charakteru podręcznika naukowego, ani też ambicji bycia referencyjnym dziełem przedstawiającym aktualny stan wiedzy z zakresu psychogeriatrii, natomiast, przez swój praktyczny walor, ma pomagać w codziennej praktyce lekarzom – psychiatrom, do których jest w pierwszej kolejności adresowana, lekarzom innych specjalności – geriatrom, lekarzom rodzinnym, neurologom, ale także lekarzom w trakcie specjalizacji oraz studentom medycyny.
Książka składa się z trzech części, z jednej strony stanowiących odrębne całości (można ją czytać od dowolnego rozdziału),
a jednocześnie stanowiących logicznie uporządkowany wywód.
Część I zawiera zasady diagnostyki w psychiatrii wieku podeszłego, ze szczególnym uwzględnieniem tych aspektów badania klinicznego, które w sposób istotny wyróżniają psychiatryczne badanie osoby starszej. Ponadto omówiono dokładnie typowe sytuacje w przebiegu badania klinicznego seniorów, które prowadzą do powszechnych błędów diagnostycznych.
Część II omawia poszczególne grupy schorzeń, poświęcając najwięcej uwagi tym, z którymi lekarz klinicysta spotka się najczęściej.
Część III przedstawia problematykę leczenia zaburzeń psychicznych u osób w wieku podeszłym. Szczególną uwagę zwrócono na odrębności w zakresie farmakoterapii, związane nie tylko ze zmianami reakcji na leki dotyczące ludzi starszych, ale także na quasi-eksperymentalny charakter niektórych terapii. Omówiono ponadto metody pozafarmakologiczne, zarówno biologiczne, jak i psychoterapeutyczne.
Monografia jest uzupełniona o indeks wszystkich omawianych, bądź tylko wspomnianych w niej leków, co podnosi jej walor praktyczny, oraz wykaz proponowanej literatury, która uzupełnia
i rozszerza przedstawione w niej zagadnienia.
w sposób pragmatyczny, fachowej wiedzy z dziedziny psychiatrii wieku podeszłego, które ani pod względem kompleksowości podejścia do tematu, ani formalnych rozmiarów nie ma poprzednika w polskim piśmiennictwie.
Monografia nie ma charakteru podręcznika naukowego, ani też ambicji bycia referencyjnym dziełem przedstawiającym aktualny stan wiedzy z zakresu psychogeriatrii, natomiast, przez swój praktyczny walor, ma pomagać w codziennej praktyce lekarzom – psychiatrom, do których jest w pierwszej kolejności adresowana, lekarzom innych specjalności – geriatrom, lekarzom rodzinnym, neurologom, ale także lekarzom w trakcie specjalizacji oraz studentom medycyny.
Książka składa się z trzech części, z jednej strony stanowiących odrębne całości (można ją czytać od dowolnego rozdziału),
a jednocześnie stanowiących logicznie uporządkowany wywód.
Część I zawiera zasady diagnostyki w psychiatrii wieku podeszłego, ze szczególnym uwzględnieniem tych aspektów badania klinicznego, które w sposób istotny wyróżniają psychiatryczne badanie osoby starszej. Ponadto omówiono dokładnie typowe sytuacje w przebiegu badania klinicznego seniorów, które prowadzą do powszechnych błędów diagnostycznych.
Część II omawia poszczególne grupy schorzeń, poświęcając najwięcej uwagi tym, z którymi lekarz klinicysta spotka się najczęściej.
Część III przedstawia problematykę leczenia zaburzeń psychicznych u osób w wieku podeszłym. Szczególną uwagę zwrócono na odrębności w zakresie farmakoterapii, związane nie tylko ze zmianami reakcji na leki dotyczące ludzi starszych, ale także na quasi-eksperymentalny charakter niektórych terapii. Omówiono ponadto metody pozafarmakologiczne, zarówno biologiczne, jak i psychoterapeutyczne.
Monografia jest uzupełniona o indeks wszystkich omawianych, bądź tylko wspomnianych w niej leków, co podnosi jej walor praktyczny, oraz wykaz proponowanej literatury, która uzupełnia
i rozszerza przedstawione w niej zagadnienia.