Krajobrazy (regiony) historyczno-polityczne

Różna geneza i inne drogi rozwoju geografii politycznej i historycznej nie wykluczały podejmowania przez obie dyscypliny podobnych zagadnień. Razem sięgały po nie już co najmniej od XVIII w., a więc w okresie poszukiwania przez geografię polityczną swojej tożsamości i aspirowania do uzyskania podmiotowości w ramach geografii. Niektóre z tematów, odnoszące się np. do heraldyki lub toponomastyki, były przez geografów politycznych traktowane incydentalnie i marginalnie. Inne w ramach obu dyscyplin podejmowano systematycznie i niemal od zarania ich rozwoju. Takie podejście prezentowano zwłaszcza w odniesieniu do kwestii podziałów terytorialnych – odzwierciedlających się w funkcjonowaniu państw, regionów, granic – które historycy (w tym geografowie historyczni) określali jako krajobrazy historyczno-polityczne.
Ze względu na ten obopólny namysł geografów historycznych i politycznych nad podziałami terytorialnymi, krajobrazy (regiony) historyczno-polityczne uczyniono tematem trzeciego tomu „Studiów z Geografii Politycznej i Historycznej”. Przedstawiono w nim rozważania polskich i zagranicznych badaczy, podejmujących tytułowy problem w różnych – zależnych od reprezentowanej dziedziny nauki – ujęciach, zarówno teoretycznych, jak i empirycznych.